جعبه ای که مرا فراگرفته

یه جا نوشته بود افسردگی چیز لاکچری هست ، افسرده ها اونقدر سرشون خلوته و بدبختی ندارن که به این حال افتادن .

اما وقتی مشکلی هست ، من هستم و افسردگی و بدبختی ؛ وقتی مشکلی نیست ، من هستم و افسردگی .

افسردگی همیشه هست . و اصلا هم لاکچری نیست . نه برای کسی که سال هاست باهاش دست و پنجه نرم میکنه .

من هم دارمش . (نه به عنوان بیماری بلکه به عنوان بخشی از وجودم . قسمتیش هم ژنتیکی هست)

یه وقتایی به اوجش میرسه و اونجاست که باید یه کاری کنم تا زنده بمونم . راستش این روز ها تمام تلاشم رو برای زندگی می کنم .

ساز خریدم ، پادکست گوش میدم ، دارم کرم ترمیم پوست میزنم و کلی کار دیگه .

این تمام توانم برای زیستنه ، بیشتر از این کاری از دستم بر نمیاد . اگر با وجود تمام این زحمات ، روزی نتونستم بیشتر جلو برم ، هیچ پلن بی برای فرار از گردباد مرگ نخواهم داشت .